Jacqueline

Activiteitenbegeleider bij Campagne

Welzijn met de hoofdletter ‘W’

Hoe mooi kan je werk zijn als je je hobby mee naar het werk kunt nemen? Jacqueline Vossen, activiteitenbegeleider bij Campagne, kan hier over meepraten.

Al meer dan twintig jaar in de zorg en geen moment dat onprettig of saai was. Zo ervaart Jacqueline haar werk. “Na eerst in de thuiszorg bij Mosae actief te zijn geweest, bleek mijn passie toch meer bij de intramurale zorg te liggen”, vertelt Jacqueline. “In 2017 kwam er een vacature bij Campagne, waar ik kon beginnen als activiteitenbegeleider. Ik heb me nog nooit zo thuis gevoeld als hier. Zeker na de overname door Sevagram merkte ik een groot verschil in professionaliteit. Het was vanaf het begin een warm bad waar ik nog lang hoop te mogen blijven.”

Stijldansen

“Van origine ben ik een bezig bijtje. Ik moet altijd wel iets omhanden hebben. Zo heb ik vroeger altijd heel graag gedanst. Ik was begin veertig toen ik samen met mijn broer op dansles ging. Uiteindelijk bleek dansen toch niet zo zijn passie te zijn en zijn we na drie cursussen gestopt. Een aantal jaren heb ik niet gedanst, maar ik wilde er toch graag weer iets mee doen. Ik heb mij toen aangemeld bij een dansschool en hoopte daar een danspartner te vinden. Dat is gelukt! Ik heb jarenlang gedanst, zelfs tot Top klasse 2. Dan kun je best aardig goed dansen.”

Samen een walsje draaien

“Het leuke bij Sevagram is dat je je hobby ook mee naar je werk kunt nemen. Zo komt het regelmatig voor dat ik een walsje draai met een van de bewoners. Heerlijk is dat. Hier bij Campagne -in het bruine café op Afdeling 2- komt bovendien elke week een vrijwillige DJ dansmuziek draaien. De bewoners gaan dan graag met de voetjes van de vloer en genieten met volle teugen. Een op en top verwenmoment… voor de bewoners, maar zeker ook voor mijzelf.”

Theekransje met koffie

“‘Waarom bestaat er wel zoiets als een mannensoos en is er niet iets leuks typisch voor vrouwen?’ Deze vraag werd onlangs gesteld door enkele vrouwelijke bewoners. Een terechte vraag die direct door het team werd opgepakt, waarmee het ‘theekransje’ was geboren.

Dat was een goede zet. Vanaf dag één is de opkomst zelfs zo groot dat we de groep hebben moeten opsplitsen. Bij de eerste bijeenkomst zetten we, zoals dat bij een theekransje hoort, een kan thee.” Jacqueline vervolgt lachend: “Dat is meteen ook de laatste keer geweest want niemand van de dames lust thee en heeft hiervoor in de plaats liever koffie. Toch laten we de naam ‘theekransje’ gewoon bestaan. Iedere dinsdagmiddag komen de bewoonsters bij elkaar en vertellen elkaar de mooiste verhalen en anekdotes. Prachtig om te zien hoe zo verbindingen en kennismakingen ontstaan.”